Gadanie zamiast działania

Generalnie temat Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy był "na topie" przysłowiowym ok. miesiąca temu, ale mam kilka bardzo krótkich przemyśleń w tym zakresie:

1. Fanem Owsiaka nie byłem i nie jestem, rozumiem jednak, że podoba mu się i nas pewno przydaje fakt, że telewizje (głównie TVN) ostatnio odmieniają jego wypowiedzi i przemyślenia przez wszystkie przypadki. Nie można mu odmówić - robi w zakresie WOŚP niewątpliwie bardzo dobrą robotę - z tym zastrzeżeniem, że głównie w formie jednorazowego coroczanego eventu, bez porównania na skalę kraju, ale też działalności mniej medialnej w ciągu roku.
2. WOŚP może nie jest transparentna do końca - formalnie pieniądze ze zbiórek nie idą na Przystanek Woodstock, tajemnicą poliszynela jest również, że już środki z lokat bankowych pieniędzy ze zbiórek tak. Generalnie jest to dochód fundacji - co jednak pozostawia niesmak, bo sami tych pieniędzy nie zarobili, i myślę, że mogło by ich być sporo mniej, gdyby wszyscy wrzucajacy do puszek wiedzieli, że te pieniądze pracować będą później na organizację Woodstocku.
3. Prawdą jest, że sytuacja jest o tyle absurdalna - to państwo powinno zapewnić wszystko to, co kupuje WOŚP od 22 lat, czyli sprzęt medyczny najpierw dla ratowania najmniejszych z nas, a np. w tym roku także dla seniorów. Państwo powinno wyasygnować na to środki, ale tego nie robi. Kwestia, niestety, dość oczywista. Czy w związku z tym WOŚP jest be, bo wyręcza nieudolne państwo? Nie, należy dziękować za to, że skoro państwo jest w tym zakresie (i nie tylko) beznadziejne jako nie spełniające swojej roli - to ktoś je w tym zakresie wyręcza. Z punktu widzenia tych chorych nie ma znaczenia, kto kupił inkubator, respirator, specjalistyczny sprzęt medyczny. Dla nich oraz ich najbliższych liczy się to, że taki sprzęt się znalazł (serduszka WOŚP są widoczne) i są wdzięczni, bo wiele osób tylko dzięki temu przeżyło. W wielu miejscach - sami chorzy czy ich najbliżsi nie tylko w kontekście kolejnych finałów WOŚP, kiedy temat wraca jak bumerang, mówią wprost: co by nie powiedzieć, gdyby nie ten sprzęt z serduszkiem, mnie/dziecka/osoby bliskiej dzisiaj by już nie było. Jest za co dziękować. 
4. Właśnie dlatego rozumiem x Jana Kaczkowskiego - twórcy hospicjum w Pucku, dzisiaj samego walczącego z nowotworem - wokół którego wypowiedzi powstał wielki raban. Stwierdził on mianowicie: "Chciałem się pochwalić serduszkiem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Specjalnie występuję na tle płonącego kominka, który ma uosabiać piekło. Już widzę rzesze nadgorliwych katolików, którzy mnie w tym piekle razem z Jurkiem Owsiakiem umieszczają. W takim towarzystwie bardzo chętnie bym się tam znalazł". On rozumie to, ile Owsiak robi, a ja rozumiem, że jego wypowiedź jest miarodajna jako człowieka, który całe swoje kapłaństwo poświęca chorym, w tym paliatywnie. 
5. Kolejna wypowiedź x Jana równie trafna, nawiązująca do osoby bardzo przeze mnie cenionej: "Chciałbym zacytować arcybiskupa Życińskiego, który na "róbta, co chceta" powiedział "kochajta i róbta, co chceta". Nie rozumiem zgryźliwości katolików, którzy uważają, że tylko my mamy monopol na dobro". Oj, mamy z tym problem - dla wielu ludzi nie do pomyślenia jest wrzucić do puszki na coś, czego nie sygnuje Kościół. A to nie tak działa. Oczywiście, należy wspierać dzieła Kościoła - choćby dlatego, że Caritas na skalę kraju organizuje większą pomoc (wsparcie rodzin, bezdomnych, jadłodajnie itp), w większych kwotach, a przy tym w sposób bardziej systematyczny bo całoroczny, a przy tym ma o wiele niższe koszty (w przypadku WOŚP ponoć sięgające prawie 50%). Należy jednak pamiętać, że ludzie czynią dobro także poza Kościołem - a WOŚP działa na skalę unikatową w zakresie nabywania i przekazywania do placówek leczniczych brakującego sprzętu medycznego.
6. Tak, nie podoba mi się, że osoby kwestujące na WOŚP często dosłownie stają w kruchtach kościołów - bo to nie powinno mieć miejsca (tak samo jak handlowanie tam gazetkami, obrazkami, różańcami itp.). Ale równocześnie zachowanie niektórych starszych ludzi - którzy na ulicy potrafią wygrażać pięścią albo laską osobie z puszką WOŚP, praktycznie wyzywając - jest poniżej krytyki. Nawiązując do tego, co poniżej - pytanie, czy poza tym działaniem, osoba taka zrobiła coś konstruktywnego - wsparła to czy inne dzieło. 

I taka pointa - nie ma znaczenia, komu dasz, kogo lubisz (Caritas, WOŚP, jakakolwiek OPP, fundacja czy stowarzyszenie). Ale daj i spróbuj podjąć się jakiejś systematycznej - nie jednorazowej, dla uspokojenia i uciszenia sumienia - pomocy; choćby w przypadku dzieci w Afryce w niejednym miejscu można wyczytać, że za równowartość naszych 50 zł takie dziecko ma pełne utrzymanie przez miesiąc. I nie uwierzę, aby zdecydowana większość ludzi w tym kraju nie mogła sobie pozwolić na taki wydatek - inna rzecz, że nie chcą. A tutaj właśnie o to chodzi - pomóc samemu, a nie marudzić o tych, którzy pomagają. Podejmij ten wysiłek.

Oddaję głos Szymonowi Hołowni:

Potrzeb na świecie jest tyle, że spokojnie zmieszczą się na nim i WOŚP, i Caritas, i PAH, i Anna Dymna, i Klinika Budzik, i moja skromna fundacja. Podopieczni nas wszystkich cierpią tak samo. Ludzie debatują, wartościują ból, deliberują, do której puszki warto wrzucić 10 złotych, a codziennie tę samą dychę lekką ręką puszczają z dymem, wydają na tabloidowe badziewie albo latte. Nie rezygnuj z nie wiadomo czego – daj w ciągu roku każdemu z nas po tej dysze, a przekonamy cię, że dzielenie się, a nie zrzędzenie, jest najprzyjemniejszą działalnością na świecie.