Moje Biblie

Hm, może nie każdy, kto te słowa czyta, ale pewnie prawie każda z takich osób, posiada Pismo Święte. Swoje własne prywatne, może rodzinne (domowe), albo babci, dziadka, cioci, wujka. Takie, które gdzieś tam jest - w domu własnym, rodzinnym, a może u tej dalszej rodziny. 

Zakładam, że do tej Biblii - jaka by ona nie była - zaglądamy i nie tylko dzielnie kurzy się 363 dni w roku, żeby wyczyszczona ozdobiła stół przez pół godziny w dniu kolędy. Żeby ksiądz zobaczył - "oo, jacy porządni, Pismo Święte mają" - co jest bez sensu o tyle, że bardzo łatwo można zweryfikować, czy kiedykolwiek książka była otwierana i używana (widać, czasami gołym okiem - zdarzają się kartki posklejane jeszcze przez wydawcę), czy tylko robi za element dekoracji okolicznościowej, czyli jest de facto bezużyteczna. 

Wstyd się przyznać, ja swoje ulubione z okresu podstawówki Pismo Święte gdzieś zapodziałem, i to pewnie właśnie w okolicy końca tejże pierwszej części mojej edukacji (kontynuowanej - heh - do dzisiaj...). W efekcie z ciężko zarobionych ówcześnie pieniędzy kolędowych - a co, chodziło się, i to przez lat pewnie jakieś 15? - podreptałem do znanej w okolicy księgarni i nabyłem wygodne duże wydanie słynnej Tysiąclatki, czyli Biblii Tysiąclecia. Sprawdziłem, na tyle stare, że dzisiaj już w księgarni www Pallotinum niedostępne :) Starałem się czytać, a jak - a to losowo, a to się kiedyś zaparłem i przeczytałem według jakiegoś znalezionego w necie planu czytania Pisma Świętego. Ale tak się jakoś nie mogłem przyzwyczaić do niej. Poza tym, z perspektywy czasu nie pomyślałem o praktycznym aspekcie - rozmiar. Ciężko nosić coś, co rozmiarem i gabarytem przypomina Schematyzm Archidiecezji Gdańskiej AD 2011 (he, he, he...), albo, jak kto woli, jeden średni tom jakiegokolwiek komentarza do pierwszego z brzegu kodeksu. Po polsku - cegła. 

Potem przyszło bierzmowanie - AD 2000 - i w ramach jednej z pamiątek (co wydaje się sensowne mocno, pomimo tradycyjnych krzyżyków, bo chyba przekazanie młodym Pisma Świętego bardziej się przyda?) otrzymałem wraz z pozostałymi osobami przystępującymi do sakramentu Pismo Święte Nowego Testamentu - małe, ładna twarda i dość niespotykana okładka, również z Pallotinum (i również dzisiaj nieosiągalne). Bardziej nowoczesne przepisy, ładne, tak się jakoś przywiązałem. Do tego - wow - posiadało indeks, co nie da się ukryć jest bonusem i czasami ułatwiało korzystanie.

Jakiś czas temu usłyszałem o nowym wydaniu, najnowszym przekładzie z inicjatywy paulistów. Że bogate komentarze, bardziej przystępny język przekładu. Uderzyła mnie - wyczytana gdzieś - odmienna interpretacja prologu Ewangelii św. Jana (J 1, 1-5). 

W Tysiąclatce - znam na pamięć, i pewnie niektórzy z nas ze słyszenia w kościele w okresie okołoświątecznym - brzmi to tak:

Na początku było Słowo, 

a Słowo było u Boga, 

i Bogiem było Słowo. 

Ono było na początku u Boga. 

Wszystko przez Nie się stało, 

a bez Niego nic się nie stało, 

co się stało. 

W Nim było życie, 

a życie było światłością ludzi, 

a światłość w ciemności świeci 

i ciemność jej nie ogarnęła. 

Za to u paulistów, poza niuansami tłumaczenia, mamy zupełnie inną budowę zdań:

Na początku było Słowo, 

a Słowo było u Boga, 

i Bogiem było Słowo. 

Ono było na początku u Boga. 

Wszystko zaistniało dzięki Niemu.

Bez Niego zaś nic nie zaistniało.

To, co zaistniało, 

w Nim było życiem.

A życie to było światłością dla ludzi.

Światłość świeci w ciemności,

lecz ciemność jej nie ogarnęła. 

Widzisz różnicę? :) "Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie" a "Wszystko zaistniało dzięki Niemu. Bez Niego zaś nic nie zaistniało. To, co zaistniało, w Nim było życiem". Dla mnie kapitalna sprawa, więc nabyłem drogą kupna i taki przekład - niewielki, poręczny, a przy tym ST i NT (bo sam NT mógłby być mniejszy).

Szukając w internetach poręcznego niewielkiego wydania Biblii natrafiłem na świetną inicjatywę z lubelskiego DA dominikanów - Nieśmiertelnik. Co było do przewidzenia, Nieśmiertelniki rozeszły się szybciutko. Bardzo bym chciał, żeby ktoś coś takiego powtórzył - bo po prostu jest przy wykonaniu takiego naprawdę sporo pracy technicznej (sprzęt). 

Tak w przyszłości chciałbym zdobyć jeszcze inne wydanie - tzw. Ekumeniczny Przekład Przyjaciół - przygotowany przez: ks. Michała Czajkowskiego (Kościół Rzymskokatolicki), abpa Jeremiasza Jana Anchimiuka (Kościół prawosławny), pastora Mieczysława Kwietnia (Kościół zielonoświątkowy), Jana Turnaua (Kościół Rzymskokatolicki). Prace nad przekładem trwały 30 lat. W pewnym sensie inicjatywa oddolna, ale jestem ciekaw jej efektów. 

A Ty - jakie masz Pismo Święte? I przede wszystkim - korzystasz z niego?